read the printed word! Proudly Pinoy!

What If?

0

Posted by Whang | Posted in , , , , , , | Posted on Lunes, Disyembre 20, 2010

What if...

there weren’t really trees

and the rivers weren’t really there

and there weren’t really fishes, or birds or bears?

What if...

there wasn’t really

a red, a white, or a blue?

there wasn’t any

of the colors you knew...

What if...

there never really was

happiness, sorrow, anger and fear?

and you need not breathe

because there was no air...

What if...

there wasn’t really a sky above

and an earth below?

there’s no sun, no stars and comets

no universe, no galaxies and planets...

What if...

there wasn’t really a day,

and there wasn’t really a night?

and there was not a single person in sight...

What if...

life on earth was all but a dream?

and you were here...

thinking, wondering, with millions of questions floating...

What if...

there was really no ‘you’?

there was only Him

and you are but a heart

and He dwells within...

What if...

What if...

What if...




Dear Kishimoto-san

0

Posted by Whang | Posted in , , , , , , , , , | Posted on Miyerkules, Disyembre 15, 2010

Kishimoto-san alam nating hindi mo maiintindihan

malamang ikaw ay makukulitan lang

hindi bale kasi makulit ka rin naman

ako man ay naguguluhan

bakit pa ba nag-aaksaya ng tinta?

gayoong hindi mo rin naman mababasa...

Kishimoto-san buong araw akong babad sa internetan

'di magawang tumayo sa kinauupuan

paano naman kasi...

nakakabaliw...

nakakaaliw...

nakakatuwa...

nakakamangha...

nakaka-adik itong iyong komiks

si Sasuke ng mga Uchiha ang paborito kong bida

si Sakura, gusto kong maging kasing-lakas niya

dahil kay Kakashi gusto ko nang maging ninja

papakiusapan si Kiba...

na sana sa akin nalang ang aso niya

Hay, ano nga kaya

kung kagaya ni Neji,

puwedeng mag-byakugan ang aking mata?

kakaibiganin ang lahat

sina Ino at Shino...

sina Hinata at Gaara

minsan sa harap ng monitor ay biglang naiiyak

tapos na ang laban...

mga kontra-bidang ninja ay patay na

pero sa huli, mga kontra-bidang ninja ay mababait naman pala!

ubos na ang barya saking bulsa

ang tanging nasisisi ay ang takteng manga

gayunpaman ako ay natutuwa

dahil sa haba ng labanan, nanalo parin ang Konoha

Hay, ang paborito kong manga

sa internet binabasa kaya nakakalula

pero gusto ko siya

lalo na kapag sumisigaw na si Naruto ng...

"BAKA!!!"


Hala!... Sige!...

0

Posted by Whang | Posted in , , , , , , , , , | Posted on Lunes, Disyembre 13, 2010

I don’t want to hear your voice

but your silence is breaking up my heart

underneath the peaceful evening sky,

are rabid tears that endlessly falls


I don’t want to hold you close

but our distance caused this pain and more

holding on to this tiny thread

this heart grasp a single ray of hope


I don’t want to remember your smile

but your sadness darkens my world

guards of this tired soul

dies every time you fall


I just want to say your name

but it’s a key bringing back memories

like a chant summoning all these silent tears

like a sad melody to complement the sorrowful years


Our memories thrown to oblivion

and their silence caused this soul to mourn

though covered with cold winter snow

these feelings never ceased to burn


I can only let you go

but your silence makes me want to fall

standing on this solid ground

the strength I use to stand is yours


Watch over me from the other side of the road

swear never to see me again

close your eyes and forget my name

will you do this as I do the same?


And everything should be fine

all thanks to your silence...




Tadhana

0

Posted by Whang | Posted in , , , , , , , | Posted on Sabado, Disyembre 11, 2010

Biyernes. Lumabas siya ng bahay. Binisita ang bunga ng mangga na matagal nang binantayan. Sa wakas hinog na ito! Maari nang pitasin!

Napangiti siya habang tinitingala ang bunga. Aba, matagal din niyang inalagaan ang punong 'yun. Taon din ang binilang niya bago siya nakakita ng bunga. Ngayon makukuha na niya ang gantimpala sa paghihirap.

Excited na siya! Hindi paman nakukuha ang bunga mula sa taas ng puno, iniisip na niya kung anong ipampapares rito. Ano nga ba? Kung asin kaya? Asin na may halong sili para medyo maanghang? Bagoong? Kahit naman siguro balatan lang niya, ayos na 'yun!

Dali-dali siyang umakyat sa puno. Pero di niya parin abot ang bunga. Bumaba ulit siya, naghanap ng panungkit, nagkamot ng ulo nang walang makita. Naisipan niyang maghiram na lang sa kapitbahay. Hindi naman siya nabigo.

Muli niyang inakyat ang puno. Sinungkit ang mangga. Matibay ang pagkakakapit nito sa tangkay. Para bang sinasabi nitong "wag mo muna akong kunin, hindi pa naman talaga ako hinog". Pero determinado siya. Nilakasan pa niya ang sundot sa bunga.

Pagkatapos...

Ayun! Nahulog din! Doon nga lang nag-landing sa kalsada. Napailing siya. Bakit nga ba hindi niya nakalkula 'yun? Di bale, lalabas nalang siya ng bakuran para kunin 'yun. Pero bago paman siya makababa sa puno nakita niya ang paparating na ten wheeler. Masasagasaan nito ang bunga ng manggang pinananabikan!

Nanlaki ang kanyang mga mata. Gusto niyang sumigaw ng "Hinto!" pero huli na ang lahat. Wala na. Pisat at wasak na ang pinakamamahal niyang mangga.

Napabuntong-hininga na lamang siya. Napapailing. Napatingalang muli sa taas ng puno. Naghahanap ng bunga. May nakita siya! Pero kailangan pa niya itong hintaying mahinog.

Tama. 'yun nalang ang gagawin niya. At sa susunod mas magiging maingat na siya! Pramis.


Hayaku Yokunatte Ne

0

Posted by Whang | Posted in , , , , , | Posted on Miyerkules, Disyembre 8, 2010

Alas dos na ng madaling araw


matutulog na sana ako...

nang mag-update ng on-line diary ang idol ko...

may sakit daw siya...

malamig na daw kasi sa kanila...

Grabe!

nagkasipon lang siya alam na kaagad ng buong mundo!

inulan ng "get well soon" comments ang FB niya

parang lahat yata sila gustong alagaan si idol...

makiki-comment nga sana ako...

pero biglang nag-hung si laptop!

Takte!

napatunganga na lang ako...

naghihintay...

naghihintay...

naghihintay kung kailan magiging responsive ang "not responding" na window

nilalaro ang mouse habang naghihintay...

hanggang sa pati si mouse ayaw nang gumalaw!

Kuuu naman talaga!!!

napapikit na lang ako...

naalala ko tuloy noong bata ako...

tuwing nagkakasipon,

sangkatutak na kalamansi ang binibili ng mabait kong ina

tapos gagawin niya 'yung kalamansi juice

pero hindi ako ang umiinum,

'yung mga kapatid ko...

bibili ulit si ina ng maraming kalamansi,

gagawa ulit siya ng juice,

mga kapatid ko na naman ang uubos...

laging ganun...

pero gumagaling parin naman ako kahit lagi akong nauubusan ng kalamansi juice ^_^

napaisip tuloy ako...

may nagtitimpla din kaya ng kalamansi juice para kay idol? (tawa)

idinilat ko ang mga mata...

nandoon padin si "not responding"!!!

hanep!

nagliwaliw na't lahat ang isip ko,

nang bumalik ako sa kasalukuyan naka-hung parin si laptop...

Kuuu!

inantok tuloy ako,

tinamad nang mag-comment,

kaya dito ko nalang isinulat...

"Pi-chan, hayaku yokunatte kudasai... Odaijini!"

Pinindot ko ang power button

hanggang sa tuluyan nang nag-shutdown si laptop...





Gawaing-Bahay

0

Posted by Whang | Posted in , , , , | Posted on Lunes, Disyembre 6, 2010

Heto na naman

katamarang hindi mapapantayan
sa mga sulok ng utak,
humahanap ng butas
upang malusutan
ang isang tungkulin na dapat nang gawin

kay sarap daw sa pakiramdam
kapag hindi ikaw ang napiling atasan
nitong tungkulin na kung tutuusin
ay napaka-simple lang namang gawin

kay saya kapag nakaligtas
kahit kung titingnan at susubukan
gawaing ito'y di naman kumakain ng maraming oras

bakit nga ba iniiwasan?
pinagpapasa-pasahan?
kinatatamaran?

bakit kadalasan nagiging ugat ng pagtatalo?
o ng pagsimangot ng kapatid mo?

bakit ba tila napakabigat,
napakahirap,
at kinaiinisang gawin,
gayo'ng kalinisan naman ang dulot nito satin?

Heto na naman,
ang lahat ay busog na.
may laman na ang mga tiyan
tapos na ang kainan!

Heto na't maghuhugas na ng pinggan

"When you're washing up, pray. Be thankful that there are plates to be washed; that means there was food, that you've feed someone, that you've lavished care on one or more people, that you cooked and laid the table..."

---The Witch at Portobello by Paolo Coelho






Eve

1

Posted by Whang | Posted in , , , , , , | Posted on Miyerkules, Disyembre 1, 2010

under the mystic moon, she stand alone
another dawn is coming, another day was blown
she tried to warm her hands as she let out a yawn
like ice thrown on fire, the freezing feeling was gone

amazed by the stars that's lightyears away
she closed her eyes to silently pray
from her lips came a soft smile and a question
"where the heck is my Adan?"

she traveled seven seas and looked for him in Europe
without a touch of luck, she ended up broke
still even for a minute she did'nt lose hope
she'll find her Adan, she'll find him someday soon

so she travelled back home and once again sat beneath the velvet sky
keeping her faith, she decided to just wait
she waited for years, she waited a little more
but waiting doesn't work, she found herself bored

just when she's about to give up
a man came with a piece of broken map
he is wounded, weak, and lost
she's too busy caring for him to ask for the cause

'til one day came a cop
and she ended up hand-cuffed
her Adan was a lie, her Adan was a fugitive
her Adan is someone who could lead her to her grave

beneath the mystic moon, she silently cried
"What's there to shed tears for?" came a voice from behind
from her lips out came the words "Who are you?"
he let out a grin and sat next to her
he gazed up at the stars and spilled the answer
"You're my missing rib. I'm here to clear your fear."





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...