read the printed word! Proudly Pinoy!

The Spirit Of Kindness

2

Posted by Whang | Posted in , , | Posted on Huwebes, Agosto 9, 2012


"When you share your last crust of bread with a beggar, you must not behave as if you were throwing a bone to a dog. You must give humbly, and thank him for allowing you to have a part in his hunger."
--Giovanni Guareschi

Isang maulan na gabi iyon. Hunyo? Hulyo? Hindi ko na matandaan kung anong bwan. Isa ako sa maraming taong naglalakad ng walang payong papuntang Robinson's Pioneer. Hindi ko na rin matandaan kung ano ang pakay ko doon. Pero isang kwento ang tumatak sa akin noong gabing iyon na hindi ko malilimutan...

"Ayaw mo pa talagang umuwi?" mahinang tanong ni Yellowman habang naglalakad palabas ng MRT station.

Tahimik akong umiling bilang tugon. Sa isip-isip ko, masyado pang maaga para magkulong sa kwarto  at matulog. Ambon nalang din naman ang natira sa kanina'y malakas na ulan. Patuloy ako sa paglalakad nang pigilin ako ni Yellowman sabay turo sa bulag na tumutugtog sa gitna ng malawak na daanan.

"Josa, saglit lang. Idol ko kasi tong si Manong eh. Tingnan mo, mahihirap yung chords nung tinutugtog nya pero nagagawa nya ng tama. Partida bulag pa sya nyan!" nakangisi nyang sabi. 

Hindi ko na rin matandaan kung anong kanta yung tinutugtog ni Manong pero alam ko yung kanta. Mga tatlong minuto din kaming tumambay ni Yellowman sa gilid ng daanan para pakinggan ang performance ni Manong. Bago umalis naghulog pa ng barya si Yellowman sa isang maliit na donation box sa tabi ni Manong.

"Naks, bait mo pre!" wika ko. Ang alam ko kasi wala na syang pera.

"Ayos lang yan paminsan-minsan. Hindi naman pera ang binibigay mo sa kanila kundi pag-asa."

Nagtuloy kami sa paglalakad pababa ng estasyon ng MRT. Isa na namang bulag ang tumutugtog sa daanan sa gitna ng ambon. Kagaya ni Manong may donation box ding nakalagay malapit sa kanya. Pero ang kumuha talaga ng atensyon ko ay ang isang matandang lalaki na naka-upo sa may di kalayuan. Nakatingin sa kawalan habang naka-angat ang isang kamay para sa mga dumadaan.

Matagal din akong nakatitig kay Tatang habang naglalakad. Bakas ng kawalang pag-asa ang mukha, naka-angat ang kamay pero batid niyang walang mag-aabot. Gusto kong gayahin si Yellowman. gusto kong mamigay ng pag-asa. Pero hindi ko ginawa. 

Hanggang sa makarating kami sa tapat ni Tatang. Isang lalaking gusgusin din at gula-gulanit ang suot ang lumapit sa kanya. May dinukot ito sa bulsa saka nag-abot ng piso sa palad ng matanda saka nagpatuloy sa paglalakad. Hindi nagsalita si Tatang pero napangiti sya sa natanggap na barya.

Wala sa sarili na nakapa ko ang sariling bulsa saka inilabas lahat ng barya. Para kay Tatang.

Tinangka namin ni Yellowman na hanapin yung isa pang lalaking gusgusin na nag-abot ng piso kay Tatang pero hindi na namin sya nakita.

"Naks, bait ni Josa! 'Di ba wala ka nang pera?" biro ni Yellowman.

"Kasalanan mo 'to eh. Binanatan mo 'ko nung "hindi naman pera ang binibigay ko kundi pag-asa" na linya mo!" balik biro ko.

"Bilisan mo, lalakas na naman ang ulan!"

----WAKAS----


ATTENTION: Yellowman, naalala mo pa ba kung anong ipinunta natin nun sa Robinson's? Tyaka ano nga ulit yung tinugtog na kanta nung idol mo?... lels







  
                                                                    

Gumuhit Ako Ng Araw

0

Posted by Whang | Posted in , , ,



“Gumuhit ako ng araw, nagpakita ang araw. Totoo pala yung kalokohan namin noong bata pa ako.”

Maulang umaga sa lahat ng magugulo, nakikigulo at makikigulo pa.

Wala talaga akong balak mag-blog ngayon. Wala. Hindi ko lang napigilang matuwa sa facebook status ng kaopisina ko. Kung alam ko lang na ganun lang pala kadali palabasin si haring araw baka noong isang linggo pa ako nagsimulang gumuhit ng maraming-maraming araw. Yung tipong, sa sobrang dami, mapipilitan na siyang lumabas mula sa pagkakatago sa likod ng madidilim na ulap sa kalangitan. Yay.

Sa halos tatlong linggong buhos ng malakas na ulan, hindi na kataka-taka na maraming parte ng Luzon ang lubog sa baha. Marami ang nawalan, naghirap, at umiyak. Marami ang nagdasal. Marami ang natutong mag-sun dance (isang uri ng sayaw na pinauso ni Sarah G.) Paminsan-minsan sumisilip ang araw, pero agad ding nagtatago kapag napansin na ng marami (nakuha pang maging sensitive).

Nakakalungkot lang isipin na sa gitna ng matinding kalamidad, may mga tao pang nakakapagbigay ng mga hindi kaaya-ayang komento. Tulad nalang nitong nasa baba. Kinailangan ko pang takpan ang mukha ng anime character sa profile pic nya para mapangalagaan ang imahe nito... lels


Hmmp porke't hindi ka inabot ng baha te? At dahil dyan tinatanggalan na kita ng karapatang sumali sa Miss Earth!

Ano-anu b a ang ayaw ko sa komentong ito? Una, isa itong sampal sa buwan ng wika! Pangalawa, hindi na importante kung malaman man natin kung sino ang may kasalanan sa pagbaha. Hindi na rin importante kung ano ang naging dahilan ng pagbaha. Ang pinakamahalaga ngayon ay kung anu-ano ang gagawin natin pagkatapos ng lahat ng ito.

Pwede rin kasing magtulungan tayo Pilipino... ^_^


Photo by Pilipino Ako


  
                                                                    

Forever Starts Today

0

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Miyerkules, Agosto 8, 2012

He is my freedom, my prison
He is my strength, my tears
He is my happiness, my torture
He is my wound, my medicine

He is my thoughts, my oblivion
He is my mirth, my melancholy
He is my past, my future
He is my friend, my lover

He is my venom, my Romeo
He is my voice, my melody
He is my life, my death
He is my anger, my calmness

He is my protector, my fear
He is my courage, my knight
He is my black and my white
He is mine for I am his

He will be my Mister and I his Miss
Forever we’ll have each other
Forever we’ll stay this way
Forever starts today





  
                                                                    

Thank You Mister

0

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Martes, Agosto 7, 2012

Thank you for the love my sweet Mister
Thank you for the time we spent together
Thank you for the words that made me feel better
Thank you for the embrace that made me feel safer

Thank you for the gifts that always came in surprise
Thank you for not telling lies
Thank you for the flowers that made me smile
Thank you for the cards last Valentines

Thank you for the trips you took for me
Thank you for the tears you shared with me
Thank you for the smiles that made my day
Thank you for the memories, both serious and insane

Thank you for the shoulders to lean on
Thank you for the inspiration
Thank you for the fights you bravely endured
Thank you for being my cure

Thank you for not giving up on me when the world was cold
Thank you for the hand I can always hold
Thank you for the adventures we took
Thank you for the poems and songs you wrote

Thank you for the mountains we climbed
Thank you for being this kind
Thank you for the good memories to remember everyday
Thank you for loving me






  
                                                                    

Ang Tanging Hiling

0

Posted by Whang | Posted in , , | Posted on Lunes, Agosto 6, 2012


Matulog sa gabi
Gumising sa umaga
Pumasok sa trabaho
Sumahod ng tama
Makinig ng musika
Magsulat ng nobela
Magbasa ng libro
Matutong mag-gitara
Tumakbo
Mamundok
Tumulong sa kapwa
Magpakabasa sa ulan
Makipagkaibigan
Humiga sa damuhan
Titigan ang bwan
Managinip
Mangarap
Ngumiti at tumawa
Maglakbay
Magmahal
Magsaya

Ito ang buhay na gusto ko bago kita makilala
Ngayon ang tanging hiling ko lamang ay magpatulog ka TAENA!




  
                                                                    

The Soulmates

0

Posted by Whang | Posted in , , | Posted on Linggo, Agosto 5, 2012

The great ball of fire will finally set

And so marked the end of my yesterday’s morrow
But my day starts when the sun falls asleep
Right after I saw you waiting from across the street

It is when we’re holding hands that I feel life
All sorrows and woes forgotten and left behind
Who cares about your silly actions and stupid lines?
What matters is the world we have tonight

Great is the force that brought us together
He lets the sun rise in you through your laughter
He brought us two at our best
With precious memories I will forever hold in my chest

Soon the stars will light up the heavens
I’ll watch them glimmer in your eyes
In silence we will send our wish to the satellite
With an ounce of hope, we’ll say good-bye to the night

Let us say good-bye to the hollow heart
I’ll still be filled with bliss after we depart
And we will meet tomorrow and watch the sun as it sets
Filling our emptied cups with joy and happiness





  
                                                                    

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...