Ginulo Ko

Ang Blog na Ginugulo Para Maging Maayos

Kishimoto-san alam nating hindi mo maiintindihan

malamang ikaw ay makukulitan lang

hindi bale kasi makulit ka rin naman

ako man ay naguguluhan

bakit pa ba nag-aaksaya ng tinta?

gayoong hindi mo rin naman mababasa...

Kishimoto-san buong araw akong babad sa internetan

'di magawang tumayo sa kinauupuan

paano naman kasi...

nakakabaliw...

nakakaaliw...

nakakatuwa...

nakakamangha...

nakaka-adik itong iyong komiks

si Sasuke ng mga Uchiha ang paborito kong bida

si Sakura, gusto kong maging kasing-lakas niya

dahil kay Kakashi gusto ko nang maging ninja

papakiusapan si Kiba...

na sana sa akin nalang ang aso niya

Hay, ano nga kaya

kung kagaya ni Neji,

puwedeng mag-byakugan ang aking mata?

kakaibiganin ang lahat

sina Ino at Shino...

sina Hinata at Gaara

minsan sa harap ng monitor ay biglang naiiyak

tapos na ang laban...

mga kontra-bidang ninja ay patay na

pero sa huli, mga kontra-bidang ninja ay mababait naman pala!

ubos na ang barya saking bulsa

ang tanging nasisisi ay ang takteng manga

gayunpaman ako ay natutuwa

dahil sa haba ng labanan, nanalo parin ang Konoha

Hay, ang paborito kong manga

sa internet binabasa kaya nakakalula

pero gusto ko siya

lalo na kapag sumisigaw na si Naruto ng...

"BAKA!!!"

I don’t want to hear your voice

but your silence is breaking up my heart

underneath the peaceful evening sky,

are rabid tears that endlessly falls

I don’t want to hold you close

but our distance caused this pain and more

holding on to this tiny thread

this heart grasp a single ray of hope

I don’t want to remember your smile

but your sadness darkens my world

guards of this tired soul

dies every time you fall

I just want to say your name

but it’s a key bringing back memories

like a chant summoning all these silent tears

like a sad melody to complement the sorrowful years

Our memories thrown to oblivion

and their silence caused this soul to mourn

though covered with cold winter snow

these feelings never ceased to burn

I can only let you go

but your silence makes me want to fall

standing on this solid ground

the strength I use to stand is yours

Watch over me from the other side of the road

swear never to see me again

close your eyes and forget my name

will you do this as I do the same?

And everything should be fine

all thanks to your silence...

Napangiti siya habang tinitingala ang bunga. Aba, matagal din niyang inalagaan ang punong 'yun. Taon din ang binilang niya bago siya nakakita ng bunga. Ngayon makukuha na niya ang gantimpala sa paghihirap.

Excited na siya! Hindi paman nakukuha ang bunga mula sa taas ng puno, iniisip na niya kung anong ipampapares rito. Ano nga ba? Kung asin kaya? Asin na may halong sili para medyo maanghang? Bagoong? Kahit naman siguro balatan lang niya, ayos na 'yun!

Dali-dali siyang umakyat sa puno. Pero di niya parin abot ang bunga. Bumaba ulit siya, naghanap ng panungkit, nagkamot ng ulo nang walang makita. Naisipan niyang maghiram na lang sa kapitbahay. Hindi naman siya nabigo.

Muli niyang inakyat ang puno. Sinungkit ang mangga. Matibay ang pagkakakapit nito sa tangkay. Para bang sinasabi nitong "wag mo muna akong kunin, hindi pa naman talaga ako hinog". Pero determinado siya. Nilakasan pa niya ang sundot sa bunga.

Pagkatapos...

Ayun! Nahulog din! Doon nga lang nag-landing sa kalsada. Napailing siya. Bakit nga ba hindi niya nakalkula 'yun? Di bale, lalabas nalang siya ng bakuran para kunin 'yun. Pero bago paman siya makababa sa puno nakita niya ang paparating na ten wheeler. Masasagasaan nito ang bunga ng manggang pinananabikan!

Nanlaki ang kanyang mga mata. Gusto niyang sumigaw ng "Hinto!" pero huli na ang lahat. Wala na. Pisat at wasak na ang pinakamamahal niyang mangga.

Napabuntong-hininga na lamang siya. Napapailing. Napatingalang muli sa taas ng puno. Naghahanap ng bunga. May nakita siya! Pero kailangan pa niya itong hintaying mahinog.

Tama. 'yun nalang ang gagawin niya. At sa susunod mas magiging maingat na siya! Pramis.