Ginulo Ko: Elektra: Part 2 (Finale)

Nagising ang diwa ko sa malakas na kalansing ng pinggan sa di kalayuan. Inaantok pa ako. Gusto ko tuloy mainis. Pero naiwaksi ko rin kaagad ang pagkainis sa aking isip nang maalala ko ang huling sinabi ni Utoy sa akin kagabi. Ano nga ulit yun? Ni-raid ang lugar na pinag-inuman namin dahil maraming menor de edad ang pinapayagang uminon doon?

Mabilis akong napabangon sa naalala. Umiikot parin ng bahagya ang paligid ko. Sinubukan kaagad kilalanin ang paligid pero bago iyun sa akin. Hindi pa ako napunta roon ni minsan. Kung gaanong bilis ng pagbangon ko kanina ganoon din kabilis ang kabog ng dibdib ko ngayon.

Shit men, nasa presento na ba ako? Ganito ba ang feeling ng isang bilanggo?

Tatayo na sana ako at handa nang magmakaawa sa kung sino mang pulis na makikita nang biglang narinig ko ang boses ni Utoy. Ibig sabihin dalawa kaming nahuli?

“Hindi naman araw-araw. Kagabi lang. Birthday kasi ng isang kong katropa,” paliwanag ni Utoy. Saka ko lang naisip nab aka nasa bahay ako nina Utoy.

“Pagkagising ng nyang kasama mo pauwiin mo na agad, baka hinahanap na yan sa kanila,” anang isang boses babae. Ma-otoridad ang boses nito. Matapang. Yung tono ng pananalita nya walang bahid ng hospitality. Pero mahinahon syang nagsasalita. Sya na yata si Elektra na tinutukoy ni Utoy kagabi. Ang tiyahin niyang may kasungitan pero mabait naman tuwing nasa paligid si Hellboy (yun daw manliligaw ni Elektra).

At iyun ang unang pagkakataon na nakaharap at nakausap ko si tiya Elektra. Matangkad sya, morena, medyo chinita, lampas balikat ang buhok, at kahit pilitin nyang paamuhin ang mukha halata parin sa aura nya ang pagiging strikta at mahigpit. Hindi naman nagtagal ang pag-uusap namin (buti na lang!) dahil sa tono nya gusto na nya akong pauwiin talaga. Nahihiya lang sigurong sabihin sakin ng deretsahan. Naki-inom nalang ako ng malamig na tubig saka nakigamit ng banyo bago ako umalis.

Habang nasa banyo naisip ko si pareng Utoy. Mahirap sigurong maging pamangkin ng isang babaeng perpeksyunista. Sa wari ko kasi singhal agad ang aabutin mo kay Elektra pag may nagawa kang mali sa mata nya. Pero kita mo naman si Utoy, ang tataas ng grades, walang bagsak. Mukang mas may alam pa kaysa sa propesor. Walang bisyo. Libre pa sa matrikula dahil iskolar. Sikat sa mga girls kasi matalino. Maraming kaibigan kasi madaling lapitan.

Para sa kagaya kong lamang ang katamaran kaysa sa kasipagan, mahirap marating ang buhay na kagaya ng kay Utoy. Kaya yung pangarap namin nina Efren at Ruel na maging kagaya nya, itinae ko nalang gaya ng ginagawa ko ngayon.

Ala siyete sa orasan nina Utoy noon nang umalis ako sa bahay nila. Ayoko ring napapalapit masyado sa tiya Elektra niya. Mahirap na, baka pati katamaran at iba ko pang kashitan sa katawan mapuna pa nya. Mapayapa akong naglakad papunta sa sinasabi ni Utoy na sakayan ng tricycle sa may labasan ng subdibisyong tinitirhan nila. Naisip ko ang saya siguro pag dito ka nakatira. Ang tahimik, wala kang madadaanang tambay sa gilid-gilid ng dadaanan mo. Maraming puno kaya hindi mainit. At yung mga bahay kanya-kanyang matataas na bakod… parang kanya-kanyang buhay lang…

“Special na boy?” tanong nung tricycle driver nang makasakay ako.

“Magkano ho ba pag special hanggang sakayan ng jeep?” kako.

“Bente kwatro lang boy…” tugon nya.

Buti nalang naisipan ko munang kapain ang pitaka ko bago lumarga. Anak ng… naiwan ko pa yata kila Utoy yung wallet ko. O mas masaklap baka kagabi ko pa iyun naiwala habang bangenge ako sa alak. Bumaba muna ako ng tricycle. Naglakad ulit pabalik kila Utoy at Tiya Elektra. Kapag wala doon ang wallet ko kakapalan ko na ang mukha ko na mangutang ng pamasahe pauwi. Pero hindi paman ako nakakatok sa pintuan nila natigilan ako. Narinig ko kasi si Tiya Elektra na nagsalita…

“Bobo!” narinig kong turan nya. “Nakakahiya ka! Ano nalang ang sasabihin sa atin ng mga tao dito kung nagkataong nahuli ka ni Mang Dencio doon sa kung saan man kayo nag-inuman? Hindi mo talaga niniisip ang kapakanan ko no? Ano nalang ang magiging tingin ng pamilya ni Hellboy sakin pag nalaman nilang minsang nakulong ang magaling kong pamangkin? Alam mo, sawa na rin akong bayaran ang mga propesor mo para lang tumaas yang mga grades mo ha. Pag hindi ka pa tumino ibabalik talaga kita sa pinanggalingan mo!”

Hindi ko narinig na nagdahilan si Utoy. Ako naman nahiya nang kumatok. Tahimik na lang akong umalis doon, maglalakad nalang siguro papuntang sakayan ng jeep tapos susubukang mag-one-two-three hanggang makarating sa bahay. Maiintindihan naman siguro ako ng langit sa pagkakataong ito.

Habang naglalakad paulit-ulit na bumabalik sakin yung mga narinig k okay Tiya Elektra. Parang hindi naman ako naniniwala doon. Ako mismo ay isang buhay na patunay sa talinong taglay ni Utoy, bakit kailangan pa ni Elektra’ng magbayad sa propesor? Napapailing na lang ako. Tama ang hinala ko. Mahirap maging pamangkin ng isang Tiya Elektra!

Hindi nagtagal nasa sakayan na kaagad ako ng jeep. Halos tatlumpong minuto rin akong naglakad. Tapos sakay ng jeep. Sinubukan ko ulit yung bulsa ko. Para bagang hulog ng langit, may nakapa pa akong limang piso. Ayus hindi na kailangan ang one-two-three! Doon ako pumuwesto sa dulo para may sandalan habang natutulog. Sakto wala pang tatlong minuto tulog ako.

Nagising na lamang ako sa sunod-sunod na vibrate ng telepono ko. Si Ruel. Nakailang missed call na siya tapos hindi ko pa nasagot yung huli. Bakit kaya? Tinext ko sya, “Brad bakit?” habang naka-kunot noo.

Sa awa ng malakas na signal ng network provider ko mabilis kong natanggap ang reply nya. “Tol, si Utoy… Dedo na!"

... WAKAS...