read the printed word! Proudly Pinoy!

Watashi No Yuujin Sayoonara

5

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Miyerkules, Hunyo 29, 2011



Mahirap kalimutan ang bawat araw na pinagsamahan natin...

Ang bawat laban na magkasama nating naipanalo at naipatalo...

ang bawat kwento na sabay nating tinandaan...

ang mga hindi mababayarang pagod at pawis...

ang mga walang katumbas na kaligayahan at minsan kalungkutan na magkasama nating pinagdaanan...

ang mga hindi natatapos na kwento ng pag-ibig na sabay nating ikinuwento sa iba...

ang mga gabing sinamahan mo ako sa aking pagpupuyat...
nanatili kang gising para sa akin habang tulog na ang lahat...

ang mga di mabilang na pagkakataon na sabay tayong nagtampisaw sa dagat ng mga alaala...

ang bawat pagsusulit na sabay nating sinagutan...

ang ilang liham ng pag-ibig na sabay nating ginawa...

ang mga maiiksing tula na sabay nating sinulat at ilang beses pa ngang binura at pinalitan ng linya...

ang iilang kalokohan na hindi ko maipapalaganap kung hindi dahil sa tulong mo...

sabi nila ikaw daw ang sunod-sunuran kong sundalo...
at ako naman ang makakalimutin mong amo...

pero para sa akin hindi ka lang isang mabuting kaibigan...

ikaw ay isang karamay...

kabahagi ng aking bawat karanasan

at sa mga oras na ito, ikaw ay isang inspirasyon...

mapa-galit, galak, tuwa, takot, saya, naroon ka kasama ko...

isa kang magaling na taga-kwento

naipaparating mo sa iba ang hindi nasasabi ng bibig ko...

Astig ka! Isa kang ekstensyon ng utak ko...

madalas napapabayaan kita...

kaya kung minsan pinagtataguan mo ako... tinatakasan... iniiwan...

at ngayon iiwan mo na naman ako...
hindi dahil napabayaan na naman kita kundi dahil kailangan mo nang mamaalam talaga...

alam ko, nararamdaman ko, nakikita ko...

ito na ang huling kwentong pagsasaluhan nating dalawa...

hanggang sa huli mong lakas hindi mo ako iniwan kaya malaki ang aking pasasalamat kaibigan...

naghihingalo ka na... Paubos na ang iyong tinta...

Paalam tapat kong bolpen...

Hanggang sa susunod na pagsusulat ng mga halos walang kwentang katha ^^


Mabuhay!!!








Happy Father's Day Otousan

2

Posted by Whang | Posted in , , | Posted on Lunes, Hunyo 20, 2011



hindi lang ako anak ng nanay ko, anak din ako ng tatay ko...

alam ko na ang sasabihin ng tatay ko pag nabasa nya to... "Whang late ka na naman!"... lels!
Kung bakit kasi ilang beses hinarang ng "no internet connection" ang post na 'to...

Eh gusto ko lang naman sabihin sa Papa ko na...

Pa, kahit pa madalas hindi mo ako pinapayagang maligo ng dagat kasama ang mga ka-klase ko dati...

Kahit madalas naiinis kami noon tuwing inuutusan mo kaming tumulong magtanim ng palay, ng kalabasa, ng pakwan, ng monggo, ng mais at ng kung anu-ano pa sa bukid...

Kahit madalas tayong magtalo noon, kasi gusto ko Power Rangers, pero nililipat mo ang channel sa PBA. (Muntikan ko na ngang kamuhian sina Paras, Jawo, at Balingit nun!)...

Kahit pa palagi kang nagre-request ng action movies pero kapag naka-play na tinutulugan mo naman...

Kahit pa madalas kang nagyayayang manood ng UFC pero tinutulugan mo kami na niyayaya mo...

Kahit pa madalas mong binabagsak ang pangalan ko tuwing sinusuway kita...

Nais ko paring magpasalamat dahil naranasan ko ang hindi naranasan ng marami. (ang magtanim ng palay, ng kalabasa, ng pakwan, ng monggo, ng mais at ng kung anu-ano pa sa bukid...) Nakaka-miss rin kaya yun! Yung nagha-harvest kami ng pakwan habang bumabagyo, yung nagpaparamihan kami ng kapatid ko ng rows na nataniman ng mais. Tapos mauuwi sa payabangan ang paramihan, tapos sa asaran, hanggang sa batuhan ng kung anu-ano. Ending, pareho kaming may sermon... ^.^

Nagpapasalamat ako, kahit hindi ka natutong manood ng Power Rangers (natuto talaga?...lol) kasama naman kita sa bawat nood ko noon ng "Lupin III"... Yatta!!!

Nagpapasalamat ako dahil natuto akong manood ng basketball... lels (sabi sayo magcha-champion ang Dallas ngayong season na to eh!!)

Nagpapasalamat ako sa bawat patak ng pawis (choooos), sa bawat salita na nagsilbing gabay (oo, pati na yung pabagsak na pagtawag ng buo kong pangalan!)...

Salamat sa pagsama sakin umakyat ng bundok mapagbigyan lang ang trip ko... lels

At sorry dahil kahit madalas mo ako hindi pinayagan, lagi parin akong nakakasama sa mga outing kasama ang mga ka-klase ko ^.^

Thanks for being the best.... Proud to be your daughter....

HAPPY FATHER'S DAY PAPA!!!

Mabuhay!!! ^^





Pasensya na Kung Tinugis at Pinaslang Kita!

9

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Linggo, Hunyo 5, 2011




Ilang minuto na lang at hating-gabi na...
Katawang pagod ay dahan-dahan nang inihiga...

Mga mata ko'y mariing ipinikit...
Ang buong akala'y ligtas na sa pag-iisip...

Subalit nariyan ka na naman. Ikaw at ang iyong alaala. 
Nariyan ka na naman para guluhin ang mapayapa kong gabi. Nariyan ka na naman para guluhin ang aking isipan...

Matagal na akong nangako...

Nangakong hindi na...

Hinding hindi na...

Hinding hindi na ako magpapaapekto sa presensya mo...

Sinikap kong bale-walain ang nararamdaman...
Sinikap kong makatulog...

Ngunit sadyang ikaw ay mapaglaro!

Kasabay ng tik-tak ng orasan na nakasabit sa dingding ay ang 
unti-unting paglakas ng iyong mga mumunting bulong sa sensitibo kong tainga...

Hindi kita maiwasan...
Hindi kita makalimutan...

Siguro nga'y isa ka nang bilanggo sa aking isipan...

Maya-maya pa'y nagsimulang dumampi ang manipis mong katawan sa aking braso...

Ngalingali akong bumangon. Bahagyang nayamot sa sarili...

Bakit ba kasi kita hinahayaang guluhin ang utak ko ng ganito?
Bakit ba hinahayaan kitang mamalagi ng ganito katagal sa mundo ko?

Matagal na kitang pinatay...
Bakit kailangan mo pang magbalik?

Binuksan ko ang ilaw at...

Ayun...

Nakita rin kita...

Wiset kang lamok ka...

Katapusan mo na!!!

PAAAAK!!!





Makulit Mangulit

0

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Sabado, Hunyo 4, 2011



Sa tiangge...

Whang: (pumasok sa isang store at tumitingin ng magandang T-shirt)

Tindera: (bumubuntot) T-shirt Ma'am? Pili na po. May ibang kulay pa po yan. Marami pa po nyan sa loob.

Whang: (may nagustuhang kulay ng T-shirt. Kinuha ang T-shirt para basahin ang naka-print)

Tindera: Gusto nyo yan Ma'am? Bibilhin nyo na po? Bilhin nyo na po, bagong labas lang yan. Tyaka maganda po yan Ma'am, hindi mainit suotin.

Whang: (ibinalik ang T-shirt sa pinagkuhanan. Hindi nya trip ang linyang naka-print, corny. Akmang palabas na ng store.)

Tindera: (bumubuntot parin) Kunin nyo na po yung T-shirt Ma'am, mabenta po yun. Baka sa susunod na balik nyo wala na kaming ganun.

Whang: (pilit nagpakawala ng matamis na ngiti) wag nalang po muna.

Tindera: (sumimangot ng bahagya) Ano po bang gusto nyo Ma'am? Meron pa kaming ibang design dito. Shorts po, baka gusto nyo. Meron din po kaming pantalon. Ano po bang hanap ninyo Ma'am?

Whang: kapayapaan at pagkakaisa po!








Naalala Mo Ba ang Naalala ko B2?

6

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Miyerkules, Hunyo 1, 2011


Summer iyon. Katatapos lang mananghalian nina B1 at B2 kasama sina Tao at Mami. Papasok na sila sa gate ng unibersidad nang maalala ni B2 ang problema.

"Hindi ako papapasukin ng guard. Naka-sandals ako eh," nag-aalala nyang sabi. Bawal kasi sa school nila yung hindi naka-close shoes. At kung naka-close shoes ka na, bawal naman ang hindi black.

Sabay silang lahat na napatingin sa paa ni B2.

"Hindi bale, black naman yang sandals mo," biro ni Mami.

Si Tao naman, mabilis na nag-isip ng strategies kung paano sila makakapasok nang hindi nasisita.

"Dasal nalang tayo na sana hindi mapansin ni Manong Guard. O kaya sana tamarin syang manita," si Tao.

Walang umimik.

"Eh kung dumaan nalang kaya tayo sa daanan ng mga walang I.D?" si Tao ulit.

Tahimik na nag-isip ang lahat. May sekretong daanan kasi ang mga walang ID papasok sa school grounds (na hindi na masyadong sekreto ngayon...lol). Pwede! Pwede narin sigurong dumaan doon ang estudyanteng walang sapatos... ^^

"Bakit ka ba kasi naka-sandals?" biglang tanong ni B1.

Sumimanot si B2. "Kasi yung sapatos ko parang konting lakaran nalang mamamaalam na sya kaya itinago ko muna sa locker doon sa taas para magamit ko pa bukas. Wala pa kasi akong pambili ng bago."

"Eh di yan na lang ang sabihin natin kay Manong Guard."

"Hindi pwede. Baka kasi kumpiskahin nila tong sandals ko tapos hindi narin nila ibabalik. Sira na nga sapatos ko mawawalan pa ako ng sandals."

Sabagay, may punto kasi si B2. May nangyari na kasing ganoong kaso na hindi na sinauli ng DSA officer yung nakuhang sandals ng isang babaeng estudyante. Sinubukan pang magdahilan nung estudyante (kasi Natasha yung sandals nya... may kamahalan din yata). Pero sagot nung DSA officer, "Bakit? Sa customs kapag may nakumpiska, sinasauli ba nila?"

Haaaay! Napapa-iling nalang si B1 tuwing naaalala nya yung tagpong yun. May pa-customs-customs pa kasing nalalaman, eh yung ibang nakumpiska nila binabalik naman sa may-ari. Naisip nalang nya baka magka-size yung estudyante at DSA officer kaya ayaw nang ibalik yung sandals! Pwedeee!

Mabilis silang nakarating sa Chowking. Iisa ang direksyon ng tingin nila nang makapasok doon--- sa glass door na papunta sa loob ng school. Pero may problema na naman.

"Anak ng! Sinabi ba sa horoscope mo kanina na mamalasin ka ngayong araw B2?" pabirong tanong ni Mami.

May guard na nakabantay malapit sa pinto. Pati si Tao nagulat. Noon lang kasi nagkaroon ng bantay doon.

"Pahiramin nalang natin ng sapatos si B2. Dalawa muna ang papasok. Tapos babalik ang isa dala ang sapatos nung isa," suhestiyon ni Tao.

"Ako na magpapahiram. Magka-size naman kami ni B2 eh," presenta naman ni B1.

Kaya nagmadaling pumasok ng school si B1 kasama si Mami. Nagtago pa sya sa likod ng isang kulay itim na SUV bago hinubad ang sapatos at inabot kay Mami. Ilang sandali pa, mag-isa na lamang sya sa pinagtataguan.

Inabala nya ang sarili sa pagte-text habang hinihintay ang tatlo. Kampante sya na walang nakakita sa kanya nang magtago sya roon kaya naman laking gulat nya nang matuntun ni Manong Guard ang pinagtataguan nya. Dala-dala na nito ang I.D. ni B2...

Lagot na! naisip ni B1.

"Psst hoy! Halika rito. Akin na ang I.D. mo. SApatos mo ba to?" Sunod-sunod ang tanong ni Manong Guard habang itinaas ang dalang sapatos. Pagkatapos, "Ayos kayo ah, tara, sa DSA kayo magpaliwanag."

Nakakaloko pa yung ngiti ng guard. Akala mo nakahuli ng kriminal. Umani ito ng irap mula kay B1.

Pero at least ginagawa nya ang trabaho nya, naisip niya.

"Ano ba naman, ilang taon na kayong pumapasok dito, hindi nyo pa ba alam ang rules?" simula nung babaeng masungit na naka-ponytail ang buhok. "At ikaw, akala mo ba nakakatulong ka sa ginawa mo?" baling nito kay B1.


Hindi sanay manahimik si B1 pero hindi sya sumagot. Inaalala nya kasi si B2. Hindi ito sanay magkaroon ng record sa DSA, hindi kagaya nya na ilang beses nang nahuling lumabag sa kung anu-anong rules. Kung sasagot sya posibleng bibigat pa ang parusa nila.

"Ibig sabihin naka-medyas ka lang habang hinihintay mo silang maka-pasok?" mataray na tanong nung babae kay B1. Mukhang pinag-iinitan na sya nito. Matatalim kasi ang mga tingin na ipinukol nya rito.

"Sumagot ka!" singhal nito.

Tumango lang si B1. Pero sa loob nya, Putek! Malamang! Eh nasa kanila nga yung sapatos ko di ba?

"Wow grabe ka! Paano kung biglang dumating si pangulong Arroyo tapos makita ka nyang nakatayo sa sulok na naka-medyas lang!"

Tahimik parin si B1 pero sa loob-loob nya, Huwag mo nga akong pinaglololoko! Nasa Amerika si Gloria, paano sya mapupunta rito?

"Ikaw, hindi mo ba alam na bawal ang sandals? O talagang matigas lang ang ulo mo?" si B2 naman ang kinakausap nito. Sinabi ni B2 ang dahilan nya habang mabilis na namuo ang luha sa mga mata. Lalo namang yumabang yung babae.

Sunod-sunod ang pag-iling ng babaeng taga-DSA. Pagkatapos, "Maam, anong punishment ang ibibigay ko dito sa dalawang to?" tanong nito sa isang may edad nang babae sa tabi nya. Mukhang busy ito.

"Bahala ka na."

"Two days suspension na to ma'am," mayabang nitong sagot habang nakatingin at nakangiti kay B1.

Suspension? Eh bakit yung kasabay namin na nahuli ring naka-sandals pinabili lang ng halaman?

"O narinig nyo? Suspended kayo ng dalawang araw!"

Magrereklamo pa sana si B1 nang biglang magsalita si B2. "Ma'm baka naman pwedeng bumili nalang rin kami ng halaman?"

Ngumiti ang babae. "Anong halaman ang bibilhin nyo? Baka naman bigyan nyo kami ng puro dahon ha? Yung namumulaklak naman ang bilhin nyo."

"Sige po basta wag lang suspension," si B2.

"O sige. Tig-iisa kayong halaman. Dalhin nyo bukas para makuha nyo tong I.D. nyo."

Gago ka! Gusto mo lang pala kaming magmakaawa! Dalhan kaya kita ng kalabasa? Namumulaklak pala ha! sigaw ulit ng utak ni B1.

Saglit na tumayo ang masungit na babae. May kinuhang kung anong form sa kabilang mesa. Hindi sinasadyang mapatingin ni B1 sa paa nito. Napataas ang kilay nya.

NAKA-TSINELAS SI GAGO!!!





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...