Posted by Whang
| Posted in
buhay pinoy,
huelgistang ipis,
ilusyon,
insane thoughts,
tadhana't kapalaran,
teritoryo,
tiratira kaya natin 'yan,
trip
| Posted on Biyernes, Oktubre 3, 2008
Nakatira ka sa Pilipinas.
Kayumanggi ang iyong balat.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Pilipino ang Tatay mo. Pilipino ang Nanay mo.
Filipino ang nakalagay sa citizenship ng birth certificate mo.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Memoryado mo ang Panatang Makabayan.
Memoryado mo ang liriko ng Lupang Hinirang.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Nakakapagsalita ka ng Tagalog.
Alam mo ang mga pinaka-sariwang pangyayari sa bansa.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Alam mo ang lahat ng kanta ng Eraserheads.
Hindi mo pinapalampas ang bawat laban ni Manny Pacquiao.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Alam mo ang pagkakasunod-sunod ng mga presidente ng Pilipinas
mula kay Emilio Aguinaldo hanggang kay Gloria Macapagal Arroyo.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Kilala mo sina Rizal, Bonifacio, Mabini, Jacinto, del Pilar at lahat ng bayani ng bansa.
Isang malupit na 1.00 ang marka mo sa History.
Sapat na ba iyan para tawagin kang Pilipino?
Ang pagiging isang tunay na Pilipino ay nasa puso!
Wala sa marka ng class card o sa kapirasong papel ng birth certificate.
Wala sa kung ano ang memoryado o sa kung ano ang alam.
Wala sa kung ano ang lingwahe na kayang bigkasin o sa kung ano ang tinatangkilik.
Subalit, ang kamangmangan sa mga mumunting bagay na ito ay isang kalapastanganan sa pagiging Pilipino mo.
Comments (0)
Mag-post ng isang Komento