read the printed word! Proudly Pinoy!

Elektra: Part 1

0

Posted by Whang | Posted in , , , | Posted on Huwebes, Setyembre 1, 2011

Ako si Darius at alamkong magulo ang mundo. Siguro kasi magugulo rin mag-isip ang mga taong nakatira rito... kagaya nalang nitong si Elektra.


Hindi ko alam kung ilang taon na kaming magkakilala... Siguro mga tatlo o apat na taon na.  Mabait sya. Matulungin. Matalino. Madiskarte. Wala na yata syang kapintasan bukod sa hindi sya masyadong maka-bayan.

“Bakit mo naman po-problemahin ang isang problemang mas matanda pa kaysa sayo?” natantandaan kong dahilan niya.  Hindi nalang ako nagsalita. Mahirap kasi makipag-tagisan ng talino kay Elektra. Kahit  yung lasing ay mahihirapang talunin sya sa diskusyunan.

At narito narin lang tayo sa usapang lasing, ibabahagi ko narin sa inyo ang kwento ng kaibigan kong si Utoy na pamangkin ni Elektra. Siguro magsa-sampung taon ko na tong kaibigan si Utoy. Matalino rin, mabait, tahimik na tao na parang bang hindi pa nakakagawa ng kasalanan. Parang lalaking bersyon lang ni Elektra.

Hindi ko na matandaan kung paano kami naging mabuting magkaibigan. Basta ang natatandaan ko, sya yung pinakauna kong nakausap sa pinapasukan kong unibersidad. Bago palang ako sa Maynila noon at naiilang pang mag-tagalog kaya nung narinig ko syang nagsalita sa lengwaheng alam ko habang may kausap sa sya telepono, sinunggaban ko na ang pagkakataon para magtanung sa kanya ng hindi nagtatagalog. At yun, instant, may barkada na si Darius.

Sa tagal naming magkabarkada nalaman kong hindi umiinom itong si Utoy. Kaya nga laking gulat ko nung tinanggap nya ang basong may lamang vodka na ibinigay sa kanya ni Ruel. Birthday iyun ng isa pa naming kabarkada kaya nagkayayaang mag-inuman. Sisig, nachos, chese roll… dinamihan talaga ni Ruel ang order ng pulutan kasi alam nito na yung iba sa amin mamumulutan lang.

“Uy teka, teka. Umiinom na si Utoy!” sigaw ni Ruel sa gitna ng malakas na disco music na pumapailanlang.

“Kuu, baka may pinagdadaanan,” hula ko sa tonong pabiro.

“Wala tol. Paminsan-minsan kailangan kasi nating makisama,” sabi nya matapos lagukin ang natitirang alak sa baso.

“Baka nakipag-break na sa kanya yung girlfriend nya mga tol. Yung lagi nyang nakakausap sa telepono? Siguro sinasadya talaga nitong si Utoy na mag-nihonggo pag kausap nya ang girlfriend nya para di natin maintindihan,” kantyaw ni Efren, yung may birthday.

“Gago, tiyahin ko yun!” si Utoy. Tawanan ang barkada. Umikot ulit ang baso. Si Ruel parin ang tanggero. Napunta ulit sakin ang baso, pagkatapos kay Utoy naman. Lumalalim na ang gabi. Hindi namin namamalayan dahil sa sarap ng kwentuhan at siguro dahil narin sa nakaka-indak na tugtugan doon.

Alas-tres ng madaling araw, ubos na ang panlibre ni Efren. At kahit may panlibre pa sya hindi narin pwede dahil bagsak na si Ruel tanggero. Naghihilik na sa upuan nya si mokong. Problema pa kung paano namin pauuwiin. Kakalipat lang daw kasi nito ng tirahan. Wala sa amin ang nakakaalam kung saan ito nakalipat. Mabuti’t nag-presenta si Efren. Sa kanila nalang daw muna si Ruel.

“Eh kayo, ayos pa ba kayo? Pwede namang matulog sa bus station kung hindi nyo na kayang bumiyahe,” pabirong turan ni Efren sa aming dalawa ni Utoy.

Nasusuka ako. Ayokong sumagot.

“Pasig lang naman kami. Kaya na namin yun.” Sagot ni Utoy. “Darius tol, sabay nalang tayo pauwi. Parehas naman way natin,” sabi nya. Tumango lang ako. Bahagya pa akong nagtaka kung bakit tila konti lang ang tama ni Utoy gayong first time nitong uminom. Naalala ko bigla yung ni-lecture ng sir namin sa physics noong highschool. May mga tao daw talaga na malakas ang tolerance sa alak. Pero pakialam ko ba sa tolerance na yan? Gusto ko lang makauwi!

Sumunod naramdaman ko ang pag-ikot ng paningin ko sabay pag-ikot ng sikmura ko…

Hindi ko na kaya… Kailangan nang umuwak…

“Tol bilisan mo! Alis na tayo dito, niri-raid yung lugar!” bigla’y narinig kong sigaw ni Utoy.


ITUTULOY…



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...